Paweł Gąsior & Freki

Tenis, squash, karate, rowery i można tak wymieniać bez końca. Skąd Pan czerpie energię i ile godzin trwa Pański dzień?

Odkąd znów mieszkam w górach energię czerpię z otaczającej mnie przyrody – gdy wychodzę na poranny spacer z psami nastrajam się na cały dzień aktywności. Gdy nie mam obowiązków związanych z prowadzeniem pensjonatu mogę pozwolić sobie na długie wybiegania po okolicznych górkach czy dogtrekking. Gdy jednak prowadzimy np. szkolenie biegowe mój dzień trwa na wysokich obrotach od 7:00 do 22:00 i czasem ciężko już myśleć o aktywnościach kolejnego dnia…

Analizując Pańskie pasje, zauważyłem, że ważną rolę odgrywa Freki…

Wszystkie moje psy są dla mnie ważne, jednak z Frekim mam największą więź. Upatrzył sobie mnie jako przewodnika od pierwszego dnia i jest moim pupilkiem. A pomimo, że ma dość silny instynkt łowczy nie ucieka, więc gdy trenuję pod kątem zawodów mogę go bez problemu zabrać na freerunning.

Czy była jakiś moment, sytuacja, która rozpaliła w Panu miłość do czworonogów? A może to uczucie tkwiło od zawsze?

Od małego chciałem mieć psa, który byłby towarzyszem moich dziecięcych zabaw. Niestety dopiero będąc osobą dorosłą mogłem sobie pozwolić na taki obowiązek. Miłość do psów w typie pierwotnym zawsze mi towarzyszyła (może to zasługa „Białego Kła” 😉 ) stąd pierwsze dwa moje psy to siberian husky.

Jest to dość niespotykana rasa, proszę nam opowiedzieć coś więcej na ten temat, bo to bardzo interesujące!

Wilczak czechosłowacki, całe szczęście wciąż jest dość mało znany i często mylony z północniakami. Całe szczęście, bo ta rasa to nie lada wyzwanie! Bardzo silny charakter, nie da się go do niczego zmusić, a do tego duży i silny fizycznie. Jednak, gdy poświęci mu się wystarczająco dużo czasu (a zawsze jest za mało) to można nawiązać z nim wyjątkową więź.

Może się mylę, ale idealnie się z Frekim uzupełniacie, tworzycie zgraną parę?

Moja żona mówi, że jesteśmy podobnymi wariatami 🙂 Że nosi nas, potrzebujemy rozładowywania energii na bieganiu, więc coś w tym jest 🙂

W trakcie wspólnych biegów lub jazdy na nartach, widziałem, że raz tempo narzuca Pan, raz Freki, to się nazywa duet!

Wspólne aktywności takie jak bieganie po górach czy jazda na nartach poza trasą z psem wymagają dużego porozumienia i praktyki. Trzeba doskonale obserwować psa i stanowić z nim zespół, inaczej bardzo łatwo o wywrotkę, a w ciężkich warunkach można sobie i psu zrobić krzywdę. Obserwujemy się więc nawzajem i dostosowujemy tempo i przerwy do wspólnej kondycji, która u Frekiego zawsze jest lepsza 😉

Freki jest dla Pana takim… dodatkowym akumulatorem? Kimś, kto zawsze doda otuchy, energii i powie: „Dawaj Paweł, biegniemy dalej!”

Jasne, on nie miewa złego humoru, pomimo że skończył właśnie dwa lata zachowuje się wciąż jak szczeniak, więc zawsze chce się bawić czy głaskać. Jak mam wszystkiego dość wychodzę się z nim pobawić czy pomiziać i od razu endorfiny wskakują na normalny poziom!

Patrząc na Wasze zdjęcia widać… bardzo ciekawą relację. Zarówno w oczach Pana, jak i Frekiego widać ogień.

Frek od małego w oczach ma bardzo dużo… Widać, że jest rozumny i że słucha tego co się do niego mówi, to czy chce to zrobić to już zupełnie inna sprawa 😉 Ale skupianie ćwiczymy często, bo jest ono niezbędne podczas wszelakich aktywności czy do odwołania. Dodam jako ciekawostkę, że jego oczy w ciemności świecą na zielono.

Czego można życzyć Panu oraz Frekiemu? Oprócz zdrowia, o które i tak mocno dbacie.

Długich lat wspólnego hasania! Dużo śniegu zimami, bo on go uwielbia chyba tak bardzo jak ja!